tuman

tuman I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. tumannie, zwykle w lm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'skłębiona masa sypkiej, lotnej materii unosząca się w powietrzu; chmura, kłęby': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tumany śniegu, kurzu, pyłu, iskier. Gęsty, bury, ciężki tuman piasku. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mgła, obłok, opary': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mgliste, zwiewne tumany. Zniknąć w tumanach mgieł. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}tuman II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIIa, Mc. tumannie, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'osoba mało inteligentna, nieumiejąca logicznie myśleć; tępak, głupiec': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tuman skończony! Być, okazać się tumanem. <ros. z tur.> {{/stl_10}}